انگشترى : حس زیبایى و گرایش به جمال یکى از احساسهاى چهارگانه است که دست آفرینش در نهاد انسان قرار داده ، خداوند تبارک و تعالى آسمانها را به ستارگان و زمین را به درختان و سبزه زارها و گلهاى زیبا تزیین نموده و آراسته تا به زندگى بشر لطافت و شیرینى خاصى ببخشد .

قرآن به مسلمانان دستور مى دهد که در مراکز عمومى بسان مسجد با زینت و آرایش حاضر شوندیا بَنی آدَمَ خُذُوا زینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ …اعراف آیه ۳۱و در روایتى امام صادق علیه السّلام مى فرمایند :

اِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْجَمَالَ وَالتَّجَمُّل خداوند جمال و زیبایى را دوست دارد(وسائل الشیعة ج۵ ص۷۹)

در مورد استحباب آن مى فرمایند :

أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مِنَ السُّنَّةِ لُبْسُ الْخَاتَمِ

امام صادق علیه السّلام مى فرمایند :

انگشتر در دست کردن از سنتهاى رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) مى باشد .

(کافى ج۶ ص۴۶۸ باب الخواتیم ..مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ دَاوُدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ هَمَّامٍ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِکٍ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ شِهَاب ٍعَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ یُونُسَ السَّبِیعِیِّ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ أُحِبُّ لِکُلِّ مُؤْمِنٍ أَنْ یَتَخَتَّمَ بِخَمْسَةِ خَوَاتِیمَ بِالْیَاقُوتِ وَهُوَ أَفـْخَرُهَا وَبِالْعَقـِیقِ وَهُوَ أَخْلَصُهَا لِلَّهِ وَلَنَا وَبِالْفَیْرُوزَجِ وَهُوَ نُزْهَةُ النَّاظِرِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَهُوَ یُقَوِّی الْبَصَرَ وَیُوَسِّعُ الصَّدْرَ وَیَزِیدُ فِی قُوَّةِ الْقَلْبِ وَبِالْحَدِیدِ الصِّینِیِّ وَمَا أُحِبُّ التَّخَتُّمَ بِهِ وَلَا أَکْرَهُ لُبْسَهُ عِنْدَ لِقَاءِ أَهْلِ الشَّرِّ لِیُطْفِیَ شَرَّهُمْ وَأُحِبُّ اتِّخَاذَهُ فـَإِنَّهُ یُشَرِّدُ الْمَرَدَةَ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ وَمَا یُظْهِرُهُ اللَّهُ بِالذَّکَوَاتِ الْبِیضِ بِالْغَرِیَّیْنِ قـُلْتُ یَامَوْلَایَ وَمَا فِیهِ مِنَ الْفَضْلِ قَالَ مَنْ تَخَتَّمَ بِهِ وَیَنْظُرُ إِلَیْهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ نَظْرَةٍ زَوْرَةً أَجْرُهَا أَجْرُ النَّبِیِّینَ وَالصَّالِحِینَ وَلَوْلَا رَحْمَةُ اللَّهِ لِشِیعَتِنَا لَبَلَغَ الْفَصُّ مِنْهُ مَا لَا یُوجَدُ بِالثَّمَنِ وَلَکِنَّ اللَّهَ رَخَّصَهُ عَلَیْهِمْ لِیَتَخَتَّمَ بِهِ غَنِیُّهُمْ وَفَقِیرُهُ

امام صادق علیه السلام مى فرمایند : دوست دارم هر مؤمنى پنج انگشتر به دست کند

۱ ـ یاقـوت که با فخرترین نگینهاست
۲ ـ عقیق که خالص ترین نگینها براى خدا و ما مى باشد
۳ ـ فیروزه که شادمانى هر بیننده از مردان و زنان است
۴ ـ حدید چینى که شرّ اهل شرّ را دور مى کند
۵ ـ انگشترى با سنگهاى گداخته شده سفید که به دُرِّ نجف شهرت دارد ، هرکس ‍ که آن را در دست کند و به آن نظر کند به هر نگاهى برایش ‍ درجه اى مى نویسند که اجر آن مساوى با اجر پیامبران و صالحین است و اگر رحمت خدا نبود آنقـدر گران مى شد که قـابل خریدن نبود لکن خداوند آسان گرفته تا ثروتمند و فقیر شیعیان از آن نگین انگشتر به دست کنند .(تهذیب الاحکام ج۶ ص۳۷ باب فضل الکوفة)

نهى از بعضى انگشترها

أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ جَرَّاحٍ الْمَدَائِنِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِاللَّهِ علیه السلام قَالَ لا تَجْعَلْ فِی یَدِکَ خَاتَماً مِنْ ذَهَبٍ

امام صادق علیه السلام به جراح مدائنى مى فرمایند : انگشتر طلا در دست قرار مده .(کافى ج۶ ص۴۶۹ باب الخواتیم)

چگونه انگشتر به دست کنیم

مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ شَهْرَ آشُوبَ فِی الْمَنَاقِبِ ، نَقْلًا عَنْ نُتَفِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ السَّلَامِیِّ أَنَّ النَّبِیَّ صلى الله علیه وآله وسلم کَانَ یَتَخَتَّمُ فِی یَمِینِهِ وَالْخُلَفَاءَ الْأَرْبَعَةَ بَعْدَهُ فَنَقَلَهَا مُعَاوِیَةُ إِلَى الْیَسَارِ وَأَخَذَ النَّاسُ بِذَلِکَ

ابو عبد الله سلامى گوید : پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) انگشتر را به دست راست مى کردند و خلفـا چهارگانه هم اینچنین مى کردند سپس معاویه (علیه الهاویه) آن را به دست چپ تغییر داد و مردم نیز این را از او پیروى کردند .(مستدرک الوسائل ج۳ ص۲۹۰)
عقیق » وَعَنِ الرِّضَا علیه السلام مَنْ أَصْبَحَ وَفِی یَدِهِ خَاتَمٌ فَصُّهُ عَقِیقٌ مُتَخَتِّماً بِهِ فِی یَدِهِ الْیُمْنَى وَأَصْبَحَ مِنْ قـَبْلِ أَنْ یَرَاهُ أَحَدٌ فَقَلَبَ فَصَّهُ إِلَى بَاطِنِ کَفِّهِ وَقَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ إِلَى آخِرِهَا ثُمَّ یَقـُولُ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَآمَنْتُ بِسِرِّ آلِ مُحَمَّدٍ وَعَلَانِیَتِهِمْ وَقَاهُ اللَّهُ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ شَرَّ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَمَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَکَانَ فِی حِرْزِ اللَّهِ وَحِرْزِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم حَتَّى یُمْسِیَ

امام رضا فـرمودند : هر کس صبح کند و در دست او انگشتر عقـیقى باشد و قبل از اینکه کسى او را ملاقات کند و ببیند نگین خود را به طرف کف دست بگرداند و سوره (انا انزلنا …) را تا به آخر تلاوت کند و بگوید (آمَنْتُ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ وَآمَنْتُ بِسِرِّ آلِ مُحَمَّدٍ وَعَلَانِیَّتِهِمْ) خداوند او را در آن روز از شرِّ آنچه از آسمان نازل مى شود و به سوى آسمان بالا مى رود و همچنین از شرّ آنچه در زمین فرو مى رود و از آن خارج مى شود حفـظ مى کند و در محافـظت رسول خدا (صلى الله علیه وآله وسلم) به سر مى برد تا صبح را به شب برساند .(وسائل الشیعة ج۵ ص۹۱)الْحَسَنُ بْنُ الْفـَضْلِ الطَّبْرِسِیُّ فِی مَکَارِمِ الْأَخْلَاقِ نَقْلًا مِنْ کِتَابِ اللِّبَاسِ لِلْعَیَّاشِیِّ عَنِ الْأَعْمَشِ قَالَ کُنْتُ مَعَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام عَلَى بَابِ أَبِی جَعْفَرٍ الْمَنْصُورِ فـَخَرَجَ مِنْ عِنْدِهِ رَجُلٌ مَجْلُودٌ بِالسَّوْطِ فَقَالَ لِی یَا سُلَیْمَانُ انْظُرْ مَا فَصُّ خَاتَمِهِ فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم فَصُّهُ غَیْرُ عَقِیقٍ فَقَالَ یَا سُلَیْمَانُ أَمَا إِنَّهُ لَوْ کَانَ عَقِیقاً لَمَا جُلِدَ بِالسَّوْطِ قُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ زِدْنِی قَالَ یَا سُلَیْمَانُ هُوَ أَمَانٌ مِنْ قَطْعِ الْیَدِ قـُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ زِدْنِی قـَالَ هُوَ أَمَانٌ مِنْ إِرَاقـَةِ الدَّمِ قـُلْتُ زِدْنِی قَالَ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ أَنْ تُرْفَعَ إِلَیْهِ فِی الدُّعَاءِ یَدٌ فِیهَا فَصُّ عَقِیقٍ قُلْتُ زِدْنِی قَالَ الْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ مِنْ یَدٍ فِیهَا فَصُّ عَقِیقٍ کَیْفَ تَخْلُو مِنَ الدَّنَانِیرِ وَالدَّرَاهِمِ قُلْتُ زِدْنِی قَالَ إِنَّهُ حِرْزٌ مِنْ کُلِّ بَلَاءٍ قـُلْتُ زِدْنِی قَالَ هُوَ أَمَانٌ مِنَ الْفَقْرِ قُلْتُ أُحَدِّثُ بِهَا عَنْ جَدِّکَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام

نَعَمْاعمش مى گوید : با امام جعفر صادق (علیه السّلام) بر در خانه منصور بودم که مردى که تازیانه خورده بود از نزد او خارج مى شد حضرت به من خطاب کرد فرمودند : اى سلمان نگاه کن ببین نگین انگشترش چه مى باشد ؟ عرض کردم : یابن رسول الله نگین او عقیق نمى باشد .
حضرت فرمودند : اى سلمان بدان که اگر نگین او عقیق بود با تازیانه شلاق نمى خورد .
عرض کردم : یابن رسول الله بیشتر برایم توضیح دهید .
فرمودند : اى سلمان عقیق مانع از بریده شدن دست است .
عرض کردم : یابن رسول الله بیشتر برایم توضیح دهید .
عقیق مانع ریخته شدن خون است .
عرض کردم : یابن رسول الله بیشتر برایم توضیح دهید .

فـرمودند : خداوند دوست دارد هنگام دعا دستى که به سوى او بالا مى رود در آن نگین عقیق باشد . عرض کردم : یابن رسول الله بیشتر برایم توضیح دهید .
فـرمودند : عجیب است از دستى که در آن نگین عقیق مى باشد چگونه از درهمها و دینارها خالى مى ماند .
عرض کردم : یابن رسول الله بیشتر برایم توضیح دهید .
فرمودند : همانا عقیق حرز در مقابل هر بلایى است .
عرض کردم : یابن رسول الله بیشتر برایم توضیح دهید .
فرمودند : عقیق امان از فقر است .
عرض کردم : این حدیث را از جدتان حسین بن على علیه السلام از على علیه السلام نقل کنم .
فرمودند : آرى .(وسائل الشیعة ج۵ ص۹۱)دَعَائِمُ الْإِسْلَامِ ، عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام قَالَ قَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم یَا بُنَیَّ تَخَتَّمْ بِالْیَاقُوتِ وَالْعَقِیقِ فَإِنَّهُ مَیْمُونٌ مُبَارَکٌ وَکُلَّمَا نَظَرَ الرَّجُلُ فِیهِ إِلَى وَجْهِهِ یَزِیدُ نُوراً وَالصَّلَاةُ فـِیهِ سَبْعُونَ صَلَاةً إِلَى أَنْ قـَالَ وَلَا تَخَتَّمْ فِی الشِّمَالِ وَلَابِغَیْرِ الْیَاقُوتِ وَالْعَقِیقِ

امام حسین فرمودند : رسول خدا به من فرمودند : پسرم انگشتر یاقوت و عقیق به دست کن که فـرخنده و مبارک است هر وقت مرد به آن نگاه کند نور صورتش زیاد مى شود یک رکعت نماز با آن مساوى هفتاد رکعت نماز بدون آن است و هر کس از سنت من روى بگرداند از من نیست انگشتر در دست چپ مکن و با نگینى غیر از یاقوت و عقیق انگشتر انتخاب مکن .(مستدرک الوسائل ج۳ ص۲۹۷ باب استحباب التختم بالیاقوت)فیروزهما ، (الامالی للشیخ الطوسی) الْمُفِیدُ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ النَّحْوِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْقـَاسِمِ الْأَنْبَارِیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَالطَّائِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّیْمَرِیِّ قَالَ تَزَوَّجَتْ ابْنَةُ جَعْفَرِ بْنِ مَحْمُودٍ الْکَاتِبِ فَأَحْبَبْتُهَا حُبّاً لَمْ یُحِبَّ أَحَدٌ أَحَداً مِثْلَهُ وَأَبْطَأَ عَلَیَّ الْوَلَدُ فـَصِرْتُ إِلَى أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الرِّضَا علیه السلام فَذَکَرْتُ ذَلِکَ لَهُ فـَتَبَسَّمَ وَقـَالَ اتَّخِذْ خَاتَماً فـَصُّهُ فـَیْرُوزَجٌوَ اکْتُبْ عَلَیْهِ رَبِّ ل ا تَذَرْنِی فـَرْداً وَأَنْتَ خَیْرُ الْو ارِثِینَ قَالَ فَفَعَلْتُ ذَلِکَ فَمَا أَتَى عَلَیَّ حَوْلٌ حَتَّى رُزِقْتُ مِنْهَا وَلَداً ذَکَرا

على بن محمد صمیرى کاتب مى گوید : دختر جعفر بن محمود کاتب را به عقد خود در آوردم و هیچ کس را به اندازه او دوست نداشتم ، فرزنددار شدنم به تاخیر افتاد به نزد امام رضا علیه السلام رسیدم و این مسئله را مطرح کردم حضرت تبسمى نمودند و فـرمودند : انگشترى فراهم کن که نگین آن از فیروزه باشد و بر روى آن بنویس :

رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَأَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ پروردگارا مرا تنها مگذار و فرزند برومندى به من عطا کن و تو بهترین وارثانى

صمیرى گوید این کار را انجام دادم و بیشتر از یکسال نگذشت که با این دستور فرزندى پسر روزیم شد .(بحارالانوار ج۹۲ ص۳۴۳ باب الدعا)

پوشیدن انگشتر در اسلام سنت است، پیشوایان معصوم: پیغمبر اسلام و حضرات ائمه علیهم الصلاة و السلام بدین سنت مقید بوده اند، و بر انگشتر هر یک از آنها جمله یا کلمهاى خاص منقوش بوده که در کتب تاریخ و حدیث دقیقاً محفوظ مانده است .

راغب در محاضرات آورده که: پیغمبر(ص) و اصحابش انگشتر را به دست راست مى کردند و اولین کسى که انگشتر را به دست چپ کرد معاویه بود.

ابن ابى عمیر گوید: از امام کاظم (ع) پرسیدم که به چه سبب على (ع) انگشتر را به دست راست مى کرده؟ فرمود: بدین سبب که آن حضرت پس از پیغمبر (ص) امام اصحاب یمین بوده و این یکى از نشانهاى شیعه ما است و نشانهاى دیگر شیعه عبارتند از: مواظبت در اوقات نماز و اداى زکوة و همدردى با برادران و امر به معروف و نهى از منکر.

از امام صادق (ع) روایت است که پیغمبر(ص) جز مدت کوتاهى انگشتر به دست نکرد و پس از آن ترک کرد.

نقل است که امام عسکرى (ع) در سال دویست و شصت در حالى که جمعى از شیعیان در حضور حضرت بودند فرمود: ما تا کنون به شما دستور داده بودیم که انگشتر را در دست راست کنید چه ما در میان شما بودیم، و از هم اکنون که ما در میان شما نباشیم و غیبت ما آغاز مىشود شما وظیفه دارید که انگشتر را به دست چپ کنید تا روزى که دولت ما و شما آشکار گردد و این بهترین نشان شما است بر ولایتتان با ما اهلبیت.

حاضران در حضور حضرت انگشترها را از دست راست خود بدر آوردند و به دست چپ کردند و فرمود: این فرمان را به شیعیان ما ابلاغ کنید.

از امیرالمؤمنین (ع) روایت شده که فرمود: کسى که بر نگین انگشترش نام خدا نقش شده باشد هنگامى که به بیت الخلا مى رود آن را از دستى که با آن تطهیر مى کند بیرون آرد. (بحار:۴۲ و ۷۸ و ۱۰)
انگشتر بخشیدن على (ع):

شأن نزول آیه مبارکه (انما ولیکم الله و رسوله و الذین یقیمون الصلاة و یؤتون الزکوة و هم راکعون)(مائده:۵۵) ، حسب تفسیر مفسرین شیعه و اکثر مفسرین و محدثین از اهل سنت:

سید ابوالحمد مهدى بن نزار حسنى قائنى از حاکم ابو القاسم حسکانى، و او از ابوالحسن محمد بن قاسم فقیه صیدلانى، و او از ابو محمد عبدالله بن محمد شعرانى، و او از ابو على احمد بن على بن رزین بیاشانى، و او از مظفر بن حسین انصارى، و او از سدى بن على ورّاق، و او از یحیى بن عبد الحمید حمانى، و او از قیس بن ربیع، و او از اعمش، و او از عبایة بن ربعى روایت کرده که روزى عبدالله بن عباس به کنار چاه زمزم نشسته بود و به تعبیر «قال رسول الله» حدیث از پیغمبر (ص) نقل مىکرد، در این اثناء مردى که صورت خود را به عمامهاش پوشانیده بود وارد شد و نشست، و هر گاه ابن عباس مىگفت: «قال رسول الله» او نیز مىگفت: «قال رسول الله» و حدیثى از آن حضرت نقل مىکرد. ابن عباس رو به وى کرد و گفت: تو را به خدا سوگند مىدهم بگو کیستى؟ وى چهره بگشود و گفت: اى مردم! هر که مرا شناسد شناسد، و هر که نشناسد من جندب بن جناده بدرى، ابوذر غفارى هستم، از رسول خدا (ص) به این دو گوشم شنیدم  و اگر دروغ بگویم هر دو کر شوند، و به این دو چشمم دیدم و اگر دروغ بگویم هر دو کور گردند، که مىفرمود: «علىّ (ع) قائد البررة و قاتل الکفرة، منصور من نصره، مخذول من خذله» . روزى از روزها نماز ظهر را پشت سر پیغمبر (ص) ادا نمودم، در آن حال سائلى وارد مسجد شد و از مردم چیزى خواست، کسى چیزى به وى نداد، سائل دست به آسمان براورد و گفت: خداوندا گواه باش که در مسجد پیغمبرت از مسلمانان طلب حاجت نمودم و کسى چیزى به من نداد، على (ع) در حال رکوع بود، انگشت کوچک خود را که انگشتر در آن بود بسوى سائل اشاره نمود، سائل بیامد و انگشتر را بستد و برفت، پیغمبر (ص) که این صحنه را ناظر بود، دست به آسمان برداشت و گفت: خداوندا! برادرم موسى (ع) از تو خواست که وى را شرح صدر عطا کنى و کار رسالتش را بر او آسان گردانى و لکنت از زبانش بردارى  و هارون برادرش را دستیارش فرمائى، خواستهاش را مستجاب داشتى و در پاسخش فرمودى: (سنشدّ عضدک باخیک و نجعل لکما سلطانا فلا یصلون الیکما)، خداوندا من ـ محمد ـ پیامبر برگزیده توأم، خداوندا مرا (نیز) شرح صدر عطا فرما و کارم را آسان گردان و یکى از خاندانم ـ که آن على باشد ـ به وزارت و پشتیبانى من منصوب دار که پشتم را بدو استوار دارم. ابوذر گفت: بخدا سوگند هنوز آخرین کلمه دعاى پیغمبر (ص) تمام نشده بود که جبرئیل از جانب ربّ العزّه فرود آمد و گفت: اى محمد بخوان. پیغمبر فرمود: چه بخوانم؟ گفت: بخوان: (انّما ولیّکم الله و رسوله و الذین آمنوا…).

این حدیث را به همین سند ابواسحاق ثعلبى در تفسیر خود نقل کرده. ابوبکر رازى در کتاب احکام القرآن ـ چنانکه مغربى از او روایت نموده ـ و نیز، رمّانى و طبرى گفتهاند: این در شأن على (ع) نازل شد، موقعى که آن حضرت انگشتر خود را در حال رکوع به سائل داد. مجاهد و سدى نیز همین قول را تأیید نمودهاند، ابو جعفر (باقر) و ابوعبدالله (صادق) علیهماالسلام و همه علماء اهلبیت همین قول را قائلند… (مجمع البیان)

مرحوم مفید در امالى و سیوطى در درّ المنثور و طبرانى و ابو نعیم هر یک به سند خود از ابو رافع روایت کنند که گفت: روزى به خانه پیغمبر (ص) رفتم آن حضرت به خواب بود و احتمال دادم در حال وحى است. به گوشه اتاق نگریستم، مارى را در آنجا خفته دیدم، بخود گفتم: اگر مار را بکشم پیغمبر از خواب بیدار مىشود لذا بین پیغمبر(ص) و مار بخفتم که اگر آسیبى رخ دهد مرا باشد. لحظاتى گذشت و حضرت بیدار شد و این آیه همى خواند: (انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلوة و یؤتون الزکوة و هم راکعون)سپس فرمود:

سپاس خداوندى را که نعمتش را بر على تمام کرد و گوارا باد لطفى که خدا به وى نمود. سیوطى و طبرانى و ابو نعیم در دنباله حدیث چنین مىگویند: خطیب در کتاب متفق و مفترق خویش آورده که ابن عباس مىگفت: على (ع) انگشتر خود را در حال رکوع صدقه داد و چون رسول الله انگشتر را بدست سائل دید به وى فرمود: این را از کجا بدست آوردى؟ وى گفت: از آن کس که در رکوع است. آنگاه این آیه فرود آمد.

در مصباح آمده که واقعه بخشیدن انگشتر در روز بیست و چهارم ذیحجه بوده. و از ابوذر روایت شده که در نماز ظهر بوده و به روایتى در نافله ظهر بوده. (بحار:۳۵/۱۸۵)

از عمر بن خطاب نقل شده که گفت: به خدا سوگند من چهل انگشتر در رکوع تصدق کردم که چنین آیهاى دربارهام نازل گردد ولى نشد.

حسّان بن ثابت بدین مناسبت این اشعار بسرود:

    على امیرالمؤمنین اخو الهدى و اول من ادّى الزکوة بکفّه فلما اتاه سائل مدّ کفه فدسّ الیه خاتما و هو راکع فبشّر جبریل النبى محمد ابذاک و جاء الوحى فى ذاک ضاحی
    و افضل ذى نعل و من کان حافی و اول من صلى و من صام طاوی الیه و لم یبخل و لم یک جافی و مازال اداها الى الخیر داعی ابذاک و جاء الوحى فى ذاک ضاحی ابذاک و جاء الوحى فى ذاک ضاحی

(سفینة البحار)